Siemonia-rys historyczny
Położenie geograficzne.
Siemonia leży w centralnej części Wyżyny Śląskiej u podnóża Garbu (płaskowyżu) Twardowickiego,(najwyższe wzniesienie na Wyżynie Śląskiej - Góra Łubianki 396,7m npm) urywającego się stosunkowo stromymi zboczami ku zachodowi: Korzystna, Wał Siemoński, Buczyna. Mamy tutaj powierzchnię terenu silnie pofałdowaną, a najwyższe wzniesienie na północno-wschodnim obrzeżu Siemoni (Góra Korzystna) osiąga wysokość 381,6 m npm. ( Aktualne dane )
Miejscowość położona jest w szerokiej dolinie o przebiegu równoleżnikowym i ograniczona pasmami wzniesień: Srocza Góra ( 362,6 m npm), Popia Górka (353,7 m npm), Mała Górka (Chrząszczówka), Wał Rędziny, Brogówki, Korzystna. Wszystkie te wzniesienia utworzone są z wapienia triasowego. Na przeciwległym stoku wzniesień, osłaniających miejscowość od południa leży kolonia Pomłynie.Ta część Siemoni wzięła swoją nazwę od kilku młynów, usytuowanych nad ciekiem wodnym, noszącą nazwę: Jaworznik ( Ciepły Stok, Jaborznik) stanowiący lewobrzeżny dopływ Brynicy.
Zwiedzając okolice Siemoni odnosimy wrażenie, że mamy do czynienia z krajobrazem raz po raz gubiącym się wśród licznych pagórków, wzniesień i dolin.Jednak analizując szczegóły map tego terenu odkrywamy następujące fakty: basen górnej Wisły (przez który ku południu płyną rzeka Przemsza z Brynicą ) oraz zlewisko Odry (zasilanej przez Małą Panew i Liswartę) stanowią jedną krainę i łączą nasze okolice z Krakowskiem i Małopolską Zachodnią. Natomiast Mała Panew za pośrednictwem Odry zespala te tereny z Śląskiem Opolskim, Ziemią Lubuską i Pomorzem Zachodnim. Wreszcie Liswarta poprzez Wartę z Wielkopolską.
W pewnych okresach historycznych Śląsk obejmował Ziemię Siewierską, Zatorską i Oświęcimską - ziemie od najdawniejszych czasów znacznie zaludnione wskutek urodzajnych gleb, ciągnących się pasem zmiennej szerokości od Ukrainy aż po Łabę w okolice Magdeburga. W tym pasie ziem przebiegał jeden ze szlaków wędrówek ludów oraz inwazji Tatarów.
Tędy również wije się stary trakt handlowy ze wschodu przez Lwów, Kraków (z odgałęzieniem ku Węgrom), Pieskową Skałę, Olkusz, Siewierz, Tarnowskie Góry, Opole, Wrocław, Legnicę u podnóża Sudetów aż do Flandrii nad Kanałem La Manche.Warto dodać informację że spod Krakowa z tzw. Żup solnych wiódł „trakt solny”, w dużej mierze pokrywający się ze wspomnianym szlakiem handlowym, przy czym od Siewierza odchylał się ku północy i zachodowi, wiodąc przez Woźniki, Lubliniec, Dobrodzień do Opola i Wrocławia ( Plac Solny). Druga jego odnoga zmierzała do Lublińca przez Olesno, Poznań nad Morze Bałtyckie.
Tędy też przebiegał znany z odległej starożytności „trakt bursztynowy” od słonecznej Italii do Bałtyku.Tak więc dogodne warunki komunikacyjne i przecinanie się szlaków handlowych musiały dodatnio wpływać na zaludnienie interesujących nas okolic w bardzo wczesnych dziejach ludzkości na Ziemi.
Mapka autorstwa pana Henryka Sznury.
